Het leven is een aaneenschakeling van keuzes maken. We staan er amper bij stil hoe vaak we elke dag moeten kiezen. Volgens een onderzoek van het Chinese IT-bedrijf Huawei nemen we dagelijks gemiddeld zo’n 35 000 beslissingen. Ga ik vandaag met de bus of neem ik de fiets? Eet ik als lunch een worstenbroodje of opteer ik toch maar voor het gezonde slaatje? De meeste keuzes vereisen (gelukkig) geen weldoordacht pro-contra-lijstje. Maar als ouder beslis je niet alleen voor jezelf, je moet ook keuzes maken voor je kind. En dan volstaat een lijstje soms niet.
Hannah voedt haar dochter al tweeëneenhalf jaar veganistisch op. Geen vlees dus, maar ook geen enkel dierlijk product. Vijf jaar geleden besloot ze om zelf veganistisch te gaan eten. Uit bezorgdheid voor het milieu, maar ook omdat ze de voedingsindustrie en haar wanpraktijken niet meer wilde steunen. Dat ze haar kind ook veganistisch zou opvoeden, leek haar logisch. “Ik wilde mijn kind mijn waarden en normen meegeven. Zelf heb ik als kind altijd vlees moeten eten en dat neem ik mijn ouders soms nog kwalijk. Ik zou niet willen dat mijn kind mij dat later zou aanrekenen.” Toch heeft ze getwijfeld, maar haar gevoel won het van de onzekerheid die haar omgeving haar aanpraatte. Vrienden die haar bewonderden om haar levensstijl bestempelden diezelfde levensstijl ineens als ‘onverantwoord’ voor haar kind. Hun bezorgdheid mocht dan goed bedoeld zijn, Hannah had vaak het gevoel dat ze zich moest verantwoorden voor haar keuze. “Nochtans had ik me uitgebreid ingelezen over voedingssupplementen en plantaardige alternatieven. Maar het idee dat je zeker als kind vlees nodig hebt om op te groeien, zit er blijk- baar nog altijd ingebakken.”
Hannah wordt nog altijd vaak aangesproken op haar veganistische opvoeding, maar tegenwoordig vaker uit interesse. Ze heeft het gevoel dat mensen steeds beter geïnformeerd zijn. Waren vegetariërs en veganisten een paar jaar geleden nog de rare snuiters, dan zijn ze door de toenemende aandacht voor het klimaat dat etiket ontgroeid. Ze twijfelt nooit aan haar beslissing, maar af en toe wordt ze wel nog eens onzeker over banale dingen. “Ik zou het vreselijk vinden als zij op school die rare snuiter is omdat ze in plaats van sandwiches met salami, groentjes met hummus in haar brooddoos heeft zitten.” Daarom vindt ze het ook zo belangrijk om haar dochter nu al het idee achter hun levenswijze uit te leggen, zodat ze zelf vragen kan beantwoorden. Want een geïnformeerd kind is een overtuigd kind, zegt Hannah.
Sarafien Smits, Redacteur
