Sinds de uitbraak van COVID-19 zijn het drukke tijden voor alle hulpverleners in ons land, maar hoe zit het met onze levensredders in opleiding? Cédric Verheyen (24), zoon van ex-topvoetballer Gert Verheyen, loopt sinds maandag 16 maart stage in het Universitair Ziekenhuis van Gent. Oorspronkelijk stond er een volledig andere stage gepland bij Het Centrum Leerlingenbegeleiding (CLB), maar door het losbarstern van de pandemie werden hij, en heel wat andere studenten, opgeroepen om een handje te helpen in het UZ.
"Als wij er niet waren geweest, hadden ze hier een arts moeten zetten die dan niet meer op de spoed zou kunnen werken."
Het verschil met zijn andere stages is groot. Tijdens de eerdere stages die hij tijdens deze opleiding liep, lag de nadruk nog heel duidelijk op het bijleren. “We waren er vooral om te kijken hoe alles draait op de ziekenhuisvloer en om er kennis op te doen, al moesten we uiteraard wel actief helpen met het behandelen van patiënten. Nu worden we in het UZ echter ingezet om onze reeds opgedane kennis te benutten en een steentje bij te dragen tijdens deze crisis en wordt het leeraspect tijdelijk opzij geschoven”, vertelt hij. Op zich voeren hij en zijn medestudenten werk uit dat bijna iedereen zou kunnen doen, maar dankzij hun voorkennis zijn zij toch net iets capabeler dan de meeste mensen om dit tot een goed eind te brengen. “En ook al is het licht werk, we zorgen er wel voor dat iemand anders het niet meer moet uitvoeren. Als wij er niet waren geweest, hadden ze hier een arts moeten zetten die dan niet meer op de spoed zou kunnen werken.”
Het UZ in Gent / Foto: uzgent.be
Het werk dat Cédric en zijn medestudenten uitvoeren is tweeledig. “Enerzijds hebben we shiften aan de interne telefoonlijn waar het personeel van het UZ terecht kan met vragen, bijvoorbeeld of ze mogen blijven werken wanneer ze bepaalde klachten hebben of welke voorzorgsmaatregelen ze kunnen nemen om niet besmet te worden. Met behulp van flowcharts geven wij hen dan zo’n goed mogelijke raad.”
Daarnaast werken ze ook op de pre-triagepost. “Dat is waar we mensen behandelen die naar de spoedafdeling komen met milde symptomen van Corona, zoals lichte ademhalingsproblemen. Hier worden dan de parameters opgenomen: bloeddruk, temperatuur,… met behulp van een zelfmeetkiosk, een apparaat waarmee de mensen zichzelf kunnen testen. Wij als stagiairs gaan de patiënten niet actief behandelen, maar we staan paraat om hen te begeleiden als er vragen zouden zijn. Hierna worden ze doorverwezen naar de triagepost waar ze getest worden op het virus. Zwaardere gevallen worden meteen doorverwezen naar de triagepost en passeren dus niet langs de stagiairs.”
Cédric tijdens zijn dienst / Foto: Cédric Verheyen
Van angst om het Coronavirus van de werkvloer mee naar huis te nemen heeft Cédric geen last. In het begin zat hij er wel mee in. Hij vroeg zich af of hij wel voldoende beschermd was om in contact te staan met de patiënten. “Maar ik heb me snel aangepast en ben nu zelf veel voorzichtiger geworden. Bovendien woon ik ook ‘maar’ bij mijn vader en zijn vriendin, die niet in de risicogroep vallen om te overlijden door het Coronavirus. Mocht ik bijvoorbeeld bij mijn grootvader wonen was ik uiteraard veel ongeruster geweest.”
Cédrics ervaring in het ziekenhuis is dus relatief kalm, maar hij wil zeker de impact van het virus niet minimaliseren. Zijn werk als stagiair in Coronatijden is een klein aspect van een volledig systeem waarbij de zorg de plotse opkomst van het agressieve virus zo vlot mogelijk wil behandelen. Het werk dat hij en de andere geneeskundestudenten verrichten zorgt ervoor dat de gediplomeerde artsen al hun aandacht op de zwaarder getroffen mensen kunnen richten. Mocht u vanavond dus applaudisseren voor alle zorgmedewerkers, denk dan ook eens aan alle stagiairs die er mee voor te zorgen dat het Coronavirus zo efficiënt mogelijk bestreden wordt.
Tobias Cobbaert